Teodor Plesničar 1913-1996, Učitelj / partisan teacher / maestro partidista

Teodor Plesničar 1913-1996

Teodor Plesničar (1913-1996) je bil tretji otrok Rudolfa Plesničarja (1876-1915) in Katarine Strosar (1882-1964). Domačini so ga klicali Duərče iz Laza.

Po pripovedovanju žene Zofke je bil že kot otrok nadarjen za risanje in se je hitro naučil pisati in brati. Še posebno rad je bral, zato je z leti pridobival znanje in postal razgledan mladenič. Prav zato ga je med drugo svetovno vojno takratni Krajevni odbor predlagal za partizanskega učitelja. Poučeval je v Zavrhu v Dolini in pri Voglarjih Pr Bajti. Pouk je bil nereden, saj so Nemci večkrat prišli v vas zato so se skupaj z učenci velikokrat poskrili zadnji trenutek. Po vojni je začel obiskovati tečaj za učitelja in študij uspešno končal. Poučeval je cel dan, dopoldan in popoldan, saj je bilo otrok veliko (tudi do osemdeset). Bil je strog, toda učenci so ga imeli radi. V srcih voglarskih otrok je ostal zapisan kot dober učitelj.

Teodor je bil moj sorodnik. Bil je nečak moje prababice (Ivane-Johane Plesničar 1869-1962), ki je bila ravno tako doma iz Laza pri Voglarjih.

Voglarski učenci z učiteljem Teodorjem Plesničarjem, šol. l. 

1955/56 (Milena Šuligoj).

English / Teodor Plesnicar 1913-1996

Teodor Plesničar (1913-1996) was the third child of Rudolf Plesnicar (1876-1915) and Katarina Strosar (1882-1964). The locals called him Duərce from Laz.

According to his wife Zofka, he was talented in drawing as a child and quickly learned to read and write. He especially loved to read, so over the years he gained knowledge and became a knowledgeable young man. That is why during the Second World War, the then Local Committee proposed him as a partisan teacher. He taught in Zavrh in Dolina and at Voglarje Pr Bajti. The lessons were erratic, as the Germans came to the village several times, so they often hid at the last minute together with the students. After the war, he began attending a teacher's course and successfully completed his studies. He taught all day, morning and afternoon, as there were many children (even up to eighty). He was strict, but the students loved him. He remained inscribed in the hearts of the charcoal children as a good teacher.

Theodore was a relative of mine. He was the nephew of my great-grandmother (Ivana-Johana Plesničar 1869-1962), who was also from Laz near Voglarje.

Español / Teodor Plesnicar 1913-1996

Teodor Plesničar (1913-1996) fue el tercer hijo de Rudolf Plesničar (1876-1915) y Katarina Strosar (1882-1964). Los lugareños lo llamaban Duərce de Laz.

Según su esposa Zofka, tenía talento para dibujar cuando era niño y rápidamente aprendió a leer y escribir. Le encantaba especialmente leer, por lo que a lo largo de los años adquirió conocimientos y se convirtió en un joven entendido. Por eso, durante la Segunda Guerra Mundial, el entonces Comité Local lo propuso como maestro partidista. Enseñó en Zavrh en Dolina y en Voglarje Pr Bajti. Las lecciones fueron erráticas, ya que los alemanes vinieron al pueblo varias veces, por lo que a menudo se escondieron en el último minuto junto con los estudiantes. Después de la guerra, comenzó a asistir a un curso de profesor y completó con éxito sus estudios. Enseñaba todo el día, mañana y tarde, ya que había muchos niños (incluso hasta los ochenta). Era estricto, pero los estudiantes lo amaban. Quedó inscrito en el corazón de los niños carboneros como un buen maestro.

Theodore era pariente mío. Era sobrino de mi bisabuela (Ivana-Johana Plesnicar 1869-1962), que también era de Laz, cerca de Voglarje.

 

Milan Plesničar 1882-1969 (III) general Jugoslovanske vojske / Division General

Milan Plesničar 1882-1969 (III)

Po 2. svetovni vojni je bila skupina preko dvajsetih jugoslovanskih generalov nastanjena v dvorcu Farlar (Schloß Varlar, Coesfeld) nedaleč od Osnabrucka.

After World War II, a group of over twenty Yugoslav generals was housed in the Farlar Palace (Schloß Varlar, Coesfeld) not far from Osnabruck.

Después de la Segunda Guerra Mundial, un grupo de más de veinte generales yugoslavos se alojó en el Palacio Farlar (Schloß Varlar, Coesfeld), no lejos de Osnabrück.

Nekaj žensk se je pridružilo svojim možem, nekatere ne. Dneve so preživljali ob skromnih pokojninah in pomoči različnih humanitarnih organizacij. Ko so ostali samo še trije, štirje, so bili premeščeni v dom starejših občanov.

Some women joined their husbands, some did not. They spent their days on modest pensions and with the help of various humanitarian organizations. When there were only three or four left, they were transferred to a home for the elderly.

Algunas mujeres se unieron a sus maridos, otras no. Pasaron sus días con modestas pensiones y con la ayuda de diversas organizaciones humanitarias. Cuando solo quedaban tres o cuatro, los trasladaron a un hogar de ancianos.

General Milan Plesničar je bil v globoki starosti dobrega zdravja. Politično se ni udejstvoval. Včasih se je na povabilo sestajal z angleškimi in kanadskimi veteranskimi oficirji. V Jugoslavijo se ni vrnil nikoli več.

Dolgo je bil najstarejši (še živeči) general vojske Kraljevine Jugoslavije v emigraciji. Čeprav je ostal brez domovine je preživel troje otrok in ženo. Bil je veselega duha in se je veselil življenja. Zbolel je nekaj mesecev pred svojim 87. -im rojstnim dnevom. Umrl je v bolnici v Kosfeldu, zjutraj 10. maja 1969.

Pokopan je v Kripti srbske pravoslavne cerkve, ki je bila postavljena v spomin na žrtve druge svetovne vojne nedaleč od kraja, kjer se je nahajalo ujetniško taborišče »Oflag VI C« v Eversburgu pri Osnabrucku.

English / Milan Plesnicar 1882-1969 (III)

General Milan Plesnicar was in good old age in good health. He was not politically active. He sometimes met with English and Canadian veteran officers at invitation. He never returned to Yugoslavia.

For a long time he was the oldest (still living) general of the army of the Kingdom of Yugoslavia in exile. Although left homeless, he is survived by three children and a wife. He was a cheerful spirit and rejoiced in life. He fell ill a few months before his 87-th birthday. He died at a hospital in Kosfeld, on the morning of May 10, 1969.

He is buried in the Crypt of the Serbian Orthodox Church, which was erected in memory of the victims of World War II not far from the site of the "Oflag VI C" prison camp in Eversburg near Osnabruck.

Español / Milan Plesnicar 1882-1969 (III)

El general Milan Plesnicar gozaba de buena vejez y gozaba de buena salud. No fue políticamente activo. A veces se reunía con oficiales veteranos ingleses y canadienses por invitación. Nunca regresó a Yugoslavia.

Durante mucho tiempo fue el general más viejo (aún vivo) del ejército del Reino de Yugoslavia en el exilio. Aunque quedó sin hogar, le sobreviven tres hijos y una esposa. Era un espíritu alegre y se regocijaba en la vida. Se enfermó unos meses antes de cumplir 87 años. Murió en un hospital de Kosfeld, la mañana del 10 de mayo de 1969.

Está enterrado en la Cripta de la Iglesia Ortodoxa Serbia, erigida en memoria de las víctimas de la Segunda Guerra Mundial, no lejos del lugar donde se encontraba el campo de prisioneros "Oflag VI C" en Eversburg cerca de Osnabrück.

Milan Plesničar 1882-1969 (II) general Jugoslovanske vojske / Division General

Milan Plesničar 1882-1969 (II) 

V aprilski 2. svetovni vojni 1941 je bil general Plesničar ujet kot pomočnik poveljnika 5. armadnega območja in odveden v nemško ujetništvo.

In April 2, World War II, General Plesnicar was captured as an assistant commander of the 5th Army District and taken prisoner by the Germans.

El 2 de abril de la Segunda Guerra Mundial, el general Plesnicar fue capturado como subcomandante del 5º Distrito del Ejército y hecho prisionero por los alemanes.

V svoji kratki biografiji, ki jo je zapisal leta 1967 je končal tako:

April 1941: Sem pomočnik komandanta Pete armadne oblasti s činom Divizijskega generala. Iz Niša premeščen v Rogatico v Bosni. Sramota, ujetništvo, taborišče v Nemčiji, brezupnost, potrtost, razočaranje, nesreča in starost.

Zapustil je dnevnik od 1.aprila 1941, ko je odhajal iz Beograda ob slovesu na postaji. Takrat se je družina videla zadnjič. Svojo ženo Maro je videl potem samo še enkrat na kratko, ko so jih peljali skozi Beograd v taborišče. 

Po končani 2. svetovni vojni je bila pred zaporniki težka odločitev, se vrniti v državo v kateri se je vse spremenilo ali ostati v tujini. Katerakoli od dveh odločitev je bila težka, vendar se je bilo potrebno odločiti. General Milan Plesničar je ostal v Nemčiji.

Ko je z odločbo novih jugoslovanskih oblasti izgubil jugoslovansko državljanstvo se ni odločil, da bi postal državljan katere druge države. Do konca življenja je ostal apatrid, oseba brez državljanstva.

V družini je veljal kot glavni razlog za to sramovanje, zaradi izgubljene vojne in ozemlja. Milan ni nikoli več na sebe obesil nobenega od mnogih odlikovanj, ki jih je imel in tudi ni želel, da mu jih prinesejo. Do osemdesetih let prejšnjega stoletja so samevala v kleti. Šlo je za oficirsko čast, ki jo je brezpogojno spoštoval.

English / Milan Plesnicar 1882-1969 (II)

In his short biography, written in 1967, he concluded:

April 1941: Assistant Commander of the Fifth Army Authority with the rank of Divisional General. Moved from Nis to Rogatica in Bosnia. Shame, captivity, camp in Germany, hopelessness, depression, disappointment, misfortune and old age.

He left the diary on April 1, 1941, when he was leaving Belgrade for a farewell at the station. That was the last time the family saw each other. He then saw his wife Mara only briefly again when they were taken through Belgrade to the camp.

After the end of World War II, the prisoners had a difficult decision to return to a country where everything had changed or to stay abroad. Either of the two decisions was difficult, but a decision had to be made. General Milan Plesnicar remained in Germany.

When he lost his Yugoslav citizenship by a decision of the new Yugoslav authorities, he did not decide to become a citizen of any other country. He remained stateless for the rest of his life, a stateless person.

In the family, he was considered the main reason for this shame, due to the lost war and territory. Milan never hung any of the many decorations he had on himself again, nor did he want them to be brought to him. Until the 1980s, they were alone in the basement. It was an officer's honor that he unconditionally respected.

Español / Milan Plesnicar 1882-1969 (II)

En su breve biografía, escrita en 1967, concluyó:

Abril de 1941: Subcomandante de la Quinta Autoridad del Ejército con el rango de General de División. Se mudó de Nis a Rogatica en Bosnia. Vergüenza, cautiverio, campamento en Alemania, desesperanza, depresión, desilusión, desgracia y vejez.

Dejó el diario el 1 de abril de 1941, cuando salía de Belgrado para despedirse en la estación. Esa fue la última vez que la familia se vio. Luego volvió a ver a su esposa Mara sólo brevemente cuando los llevaron al campamento a través de Belgrado.

Tras el final de la Segunda Guerra Mundial, los prisioneros tuvieron la difícil decisión de regresar a un país donde todo había cambiado o quedarse en el extranjero. Cualquiera de las dos decisiones fue difícil, pero había que tomar una decisión. El general Milan Plesnicar permaneció en Alemania.

Cuando perdió su ciudadanía yugoslava por decisión de las nuevas autoridades yugoslavas, no decidió convertirse en ciudadano de ningún otro país. Permaneció apátrida por el resto de su vida, un apátrida.

En la familia, se le consideraba el principal motivo de esta vergüenza, debido a la guerra y el territorio perdidos. Milan nunca volvió a colgar ninguno de los muchos adornos que tenía, ni quería que se los trajeran. Hasta la década de 1980, estaban solos en el sótano. Era un honor de oficial que respetaba incondicionalmente.

Milan Plesničar 1882-1969 (I) general Jugoslovanske vojske / Division General

Milan Plesničar 1882-1969 (I) 

Milan Plesničar se je leta 1912 poročil z Maro Čeh, Slovakinjo, hčerko upravnika rudnika »Podvis« pri Knjaževcu.

In 1912, Milan Plesnicar married with Mara Ceh, a Slovak woman, the daughter of the manager of the Podvis mine near Knjaževac.

En 1912, Milan Plesnicar se casó con Mara Ceh, una mujer eslovaca, hija del gerente de la mina Podvis cerca de Knjaževac.

 

V zakonu sta imela četvero otrok, od katerih je sin Aleksandar umrl 1923 že kmalu po rojstvu. 

They were married with four children, of whom their son Alexander died in 1923 shortly after birth.

La pareja tuvo cuatro hijos, de los cuales su hijo Alexander murió en 1923 poco después del nacimiento.

 

Sin Ivan (1915-1964) je bil mornariški častnik, po nemški okupaciji pa je kot poročnik fregate in poveljnik podmornice »Smeli« prestopil na zavezniško stran. 

His son Ivan (1915-1964) was a naval officer, and after the German occupation, as a lieutenant of the frigate and commander of the submarine "Smeli", he joined the Allied side.

Su hijo Iván (1915-1964) era un oficial naval, y después de la ocupación alemana, como teniente de la fragata y comandante del submarino "Smeli", se unió al bando aliado.

Pozneje je Ivan delal na tujih ladjah trgovske mornarice in 1964 umrl kot pilot luke Casablanca, pokopan je v Beogradu. Sin Dragutin je bil rojen 1921, umrl pa je 1943 v Beogradu zaradi tuberkoloze. Hčerka Olivera, rojena 1925, se je poročila s Svetozarjem Pešićem, advokatom iz Beograda. Njun sin Milan Pešić, ki živi v Milanu (Italija), pa je izjavil, da rodbina izvira iz slovenske Istre, kakor tudi to, da se je njegov stari oče Milan opredeljeval kot Jugoslovan – Srb. V osebnem kartonu VKJ je zapisano samo Jugoslovan, pripadnik vzhodne pravoslavne vere.

English Ivan later worked on foreign merchant navy ships and died in 1964 as a pilot of the port of Casablanca, buried in Belgrade. Son Dragutin was born in 1921 and died in 1943 in Belgrade due to tuberculosis. Oliver's daughter, born in 1925, married Svetozar Pešić, a lawyer from Belgrade. Their son Milan Pešić, who lives in Milan (Italy), stated that the family originates from Slovenian Istria, as well as that his grandfather Milan identified himself as a Yugoslav - a Serb. Only a Yugoslav, a member of the Eastern Orthodox faith, is written in the VKJ's personal file.

Español Ivan Posteriormente trabajó en buques de la marina mercante extranjera y murió en 1964 como piloto del puerto de Casablanca, enterrado en Belgrado. Son Dragutin nació en 1921 y murió en 1943 en Belgrado debido a la tuberculosis. La hija de Oliver, nacida en 1925, se casó con Svetozar Pešić, un abogado de Belgrado. Su hijo Milan Pešić, que vive en Milán (Italia), afirmó que la familia es originaria de la Istria eslovena, así como que su abuelo Milan se identificó como yugoslavo, serbio. Sólo un yugoslavo, miembro de la fe ortodoxa oriental, está escrito en el archivo personal del VKJ.

Slavnostna uniforma divizijskega generala Milana Plesničarja z odlikovanji  (zasebni arhiv M. Pešića, Milano, 2005).

Formal uniform of divisional general Milan Plesnicar with decorations (private archive of M. Pesic, Milan, 2005).

Uniforme de gala del general de división Milan Plesnicar con condecoraciones (archivo privado de M. Pesic, Milán, 2005).

Prejel je več srbskih, jugoslovanskih in tujih vojaških odlikovanj, in sicer: zlato spominsko medaljo kralja Srbije Petra I. Karađorđevića (1904), zlato medaljo za vojaške vrline (1910), zlato medaljo Miloša Obilića za pogum (1913), red Karađorđeve zvezde z meči IV. stopnje (1914), ruski red sv. Ane z meči III. stopnje (1916), red belega orla z meči IV. stopnje (1928), red jugoslovanske krone III. stopnje (1929), bolgarski red sv. Aleksandra (1933), red jugoslovanske krone II. stopnje (1936), spomenico za vojne 1912–1913, albansko spomenico (1915) in spomenico za prvo svetovno vojno 1914–1918.

Na fotografiji manjkata ruski (zlati) red sv. Ane z meči III. stopnje in srebrna značka vojne akademije srbske vojske, ki ju je družina prodala med okupacijo, da so lahko preživeli.

 

English / He received several Serbian, Yugoslav and foreign military decorations, namely: the gold medal of King Peter I Karadjordjevic of Serbia (1904), the gold medal for military virtues (1910), the gold medal of Milos Obilic for courage (1913), the Order of Karadjordj's Star with swords IV. degree (1914), the Russian Order of St. Anne with Swords III. degree (1916), Order of the White Eagle with Swords IV. degree (1928), Order of the Yugoslav Crown III. degree (1929), the Bulgarian Order of St. Alexander (1933), Order of the Yugoslav Crown II. degrees (1936), a memorial for the wars of 1912–1913, an Albanian monument (1915) and a memorial for the First World War 1914–1918.

The photo lacks the Russian (golden) order of St. Anne with Swords III. degrees and a silver badge of the Serbian Army War Academy, which the family sold during the occupation so they could survive.

 

Español  / Recibió varias condecoraciones militares serbias, yugoslavas y extranjeras, a saber: la medalla de oro del rey Peter I Karadjordjevic de Serbia (1904), la medalla de oro a las virtudes militares (1910), la medalla de oro de Milos Obilic al coraje (1913), la Orden de la Estrella de Karadjordj con espadas IV. grado (1914), la Orden rusa de St. Anne con espadas III. grado (1916), Orden del Águila Blanca con Espadas IV. grado (1928), Orden de la Corona Yugoslava III. grado (1929), la Orden Búlgara de St. Alexander (1933), Orden de la Corona Yugoslava II. grados (1936), un monumento a las guerras de 1912-1913, un monumento albanés (1915) y un monumento a la Primera Guerra Mundial 1914-1918.

La foto carece de la orden rusa (dorada) de St. Anne con espadas III. grados y una insignia de plata de la Academia de Guerra del Ejército de Serbia, que la familia vendió durante la ocupación para poder sobrevivir.

Milan Plesničar 1882-1969, general Jugoslovanske vojske / Division General

Milan Plesničar 1882-1969

Najmlajši od otrok Ivana Plesničarja in Jelene Zboril (Zboržine iz Pančeva) je bil Milan Plesničar. Podatke o svojem dedu je v delu: Divizijski general Milan Plesničar (1882-1969) Ilustrovana biografija generala Milana Plesničara, zbral in opisal njegov vnuk Milan Pešić (roj.1960), ki živi v Milanu. Publikacija je izšla leta 2005. V delu navaja, da je Milanov oče, ki je bil rojen v Ljubljani leta 1841, prišel v Srbijo leta 1867, kot zdravnik prostovoljec v srbsko vojsko in tam napredoval do čina poročnika. V Kragujevcu sta si zakonca Plesničar ustvarila družino v kateri je bilo šest otrok. Ivan je sodeloval takrat v vseh srbsko-turških vojnah in ko je vojsko zapustil, je deloval kot upravnik civilne bolnice v Kragujevcu. Umrl je leta 1908 v Kragujevcu.

To so bili začetki (1867) nastanitve Plesničarjev v Srbiji.

Milan je končal osnovno šolo v Kragujevcu in gimnazijo v Beogradu. Leta 1898 je stopil v Nižjo vojaško akademijo, ki jo je končal leta 1900. V Višjo vojaško akademijo se je vpisal leta 1903 in jo končal leta 1905. Govoril je francosko, angleško in nemško. Celo življenje se je imel za Srba.

Milan Plesničar, leta 1910, Milan Plesničar, in 1910, Milan Plesničar, en 1910.

English / Milan Plesnicar 1882-1969

The youngest of the children of Ivan Plesnicar and Jelena Zboril (Zboržina from Pančevo) was Milan Plesnicar. Information about his grandfather is in the work: Division General Milan Plesnicar (1882-1969) Illustrated biography of General Milan Plesničar, collected and described by his grandson Milan Pešić (b.1960), who lives in Milan. The publication was published in 2005. The work states that Milan's father, who was born in Ljubljana in 1841, came to Serbia in 1867 as a volunteer doctor in the Serbian army and was promoted to the rank of lieutenant. In Kragujevac, the Plesničar couple started a family with six children. Ivan took part in all the Serbo-Turkish wars at that time, and when he left the army, he worked as the manager of the civilian hospital in Kragujevac. He died in 1908 in Kragujevac.

These were the beginnings (1867) of the accommodation of the Plesnicar in Serbia.

Milan finished elementary school in Kragujevac and high school in Belgrade. In 1898 he entered the Lower Military Academy, graduating in 1900. He enrolled in the Higher Military Academy in 1903 and graduated in 1905. He spoke French, English, and German. He considered himself a Serb all his life.

Español / Milan Plesnicar 1882-1969

El menor de los hijos de Ivan Plesnicar y Jelena Zboril (Zboržina de Pančevo) fue Milan Pešić. Datos sobre su abuelo en la obra: General de división Milan Plesnicar (1882-1969) Biografía ilustrada del general Milan Plesnicar, recopilada y descrita por su nieto Milan Pešić (n. 1960), que vive en Milán. La publicación se publicó en 2005. El trabajo afirma que el padre de Milan, que nació en Ljubljana en 1841, llegó a Serbia en 1867 como médico voluntario en el ejército serbio y fue ascendido al rango de teniente. En Kragujevac, la pareja Plesnicar formó una familia con seis hijos. Iván participó en todas las guerras serbo-turcas en ese momento, y cuando dejó el ejército, trabajó como gerente del hospital civil en Kragujevac. Murió en 1908 en Kragujevac.

Estos fueron los inicios (1867) del alojamiento de los Plesnicar en Serbia.

Milán terminó la escuela primaria en Kragujevac y la escuela secundaria en Belgrado. En 1898 ingresó en la Academia Militar Inferior, graduándose en 1900. Se inscribió en la Academia Militar Superior en 1903 y se graduó en 1905. Hablaba francés, inglés y alemán. Se consideró serbio toda su vida.

SLO / Nedvomno je, da bi general Milan Plesničar moral dobiti tudi čin armadnega generala. Po razlagi njegove hčerke naj bi šlo za več razlogov. Prvi naj bi bil ta, da se ni ukvarjal s politiko oziroma ni pripadal nobeni politični struji, drugi pa naj bi bil ta, da je kot poveljnik Kosovskega divizijskega območja v Prištini ali pa kot pomočnik poveljnika 5. armadnega območja v Niš razkril neko finančno afero v vojski, s čemer pa se je zameril neposredno nadrejenemu armadnemu generalu Milanu Nediću, poveljniku 5. armadnega območja v Nišu in poznejšemu kvizlinškemu upravitelju Srbije 1941–1944. Zato je bil iz Niša premeščen v Banjaluko na nižji položaj, zatem pa 1939/39 v Novi Sad na položaj pomočnika poveljnika armadnega območja, kjer je bil »za krajši čas razrešen dolžnosti« in nato postavljen na nižji položaj v Glavni inšpekcijski upravi vojske Kraljevine Jugoslavije.

English / There is no doubt that General Milan Plesnicar should also receive the rank of army general. According to his daughter's explanation, there are several reasons. The first was that he did not engage in politics or belong to any political current, and the second was that he revealed a financial affair as the commander of the Kosovo Divisional Area in Pristina or as the assistant commander of the 5th Army Area in Nis. in the army, in which he resented his direct superior, General Milan Nedic, commander of the 5th Army District in Nis and later quiz administrator of Serbia 1941–1944. Therefore, he was transferred from Nis to Banja Luka to a lower position, and then in 1939/39 to Novi Sad to the position of Assistant Commander of the Army Area, where he was "dismissed for a short time" and then placed in a lower position in the Main Inspection Directorate of the Kingdom of Yugoslavia.

Español / No hay duda de que el general Milan Plesnicar también debería recibir el grado de general del ejército. Según la explicación de su hija, hay varias razones. La primera fue que no participó en política ni perteneció a ninguna corriente política, y la segunda fue que reveló un asunto financiero como comandante del Área Divisional de Kosovo en Pristina o como comandante adjunto del Área del 5. ° Ejército en Nis. en el ejército, en el que estaba resentido con su superior directo, el general de ejército Milan Nedic, comandante del Área del 5º Ejército en Nis y más tarde administrador de Quisling de Serbia entre 1941 y 1944. Por lo tanto, fue trasladado de Nis a Banja Luka a un puesto inferior, y luego en 1939/39 a Novi Sad al puesto de Subcomandante del Área del Ejército, donde fue "destituido por un breve tiempo" y luego colocado en un posición inferior en la Dirección Principal de Inspección del Reino de Yugoslavia.

SLO / Njegov vnuk Milan Pešić je navedel zanimiv podatek, ki pa ni preverjen, da general Plesničar zaradi nesrbskega priimka, pa čeprav se je vedno opredeljeval kot Jugoslovan – Srb, ni mogel postati poveljnik gverilske oziroma četniške vojske v primeru okupacije Jugoslavije. To je postal stari četniški vojvoda Kosta Pečanac, ker pa se je kompromitiral zaradi sodelovanja z Nemci, je begunska vlada na dolžnost poveljnika Jugoslovanske vojske v domovini postavila generaštabnega polkovnika Draža Mihailovića.

English / His grandson Milan Pesic also provided interesting information, but it has not been verified that General Plesnicar could not become the commander of the guerrilla or Chetnik army in the event of the occupation of Yugoslavia due to his non-Serbian surname, although he always identified himself as a Yugoslav-Serb. This became the old Chetnik duke Kosta Pečanac, but because he compromised himself due to cooperation with the Germans, the refugee government appointed Colonel General Draza Mihailovic to the post of commander of the Yugoslav Army in the homeland.

Español / Su nieto Milan Pesic también brindó información interesante, pero no se ha verificado que el general Plesnicar no pudiera convertirse en comandante de la guerrilla o del ejército Chetnik en caso de ocupación de Yugoslavia por su apellido no serbio, aunque siempre se identificó. como serbio-yugoslavo. Este se convirtió en el antiguo duque chetnik Kosta Pecanac, pero debido a que se comprometió debido a la cooperación con los alemanes, el gobierno de refugiados nombró al coronel general Draza Mihailovic para el puesto de comandante del ejército yugoslavo en la patria.

Plesničar Srbija - rodovnik družine Plesničar / pedigree of the Plesnicar family / pedigrí de la familia Plesnicar

Plesničar Srbija - rodovnik družine Plesničar

Plesničarji v Srbiji so potomci Matije Plesničarja (roj. leta 1775) in Marijane Winkler (roj. leta 1775) iz Solkana pri Novi gorici. Kronologija, na kakšen način se je njihov prednik dr. Ivan Plesničar (1841-1908), rojen v Ljubljani, pokopan v Kragujevcu, preselil v Srbijo je opisan na blogu v predhodnih objavah. 

English / Plesnicar Serbia - pedigree of the Plesnicar family.

Plesnicar in Serbia are the descendants of Matija Plesnicar (born in 1775) and Marijana Winkler (born in 1775) from Solkan near Nova Gorica. Chronology of the way in which their ancestor dr. Ivan Plesnicar (1841-1908), born in Ljubljana, buried in Kragujevac, moved to Serbia is described on the blog in previous posts.

Español / Plesnicar Serbia - pedigrí de la familia Plesnicar.

Plesnicar en Serbia son los descendientes de Matija Plesnicar (nacida en 1775) y Marijana Winkler (nacida en 1775) de Solkan cerca de Nova Gorica. Cronología de la forma en que su antepasado el dr. Ivan Plesnicar (1841-1908), nacido en Ljubljana, enterrado en Kragujevac, trasladado a Serbia se describe en el blog en publicaciones anteriores.

           

Ivan Plesničar in Jelena Zboril sta imela naslednje potomce: Dragutin (1870), Saveta (1873), Milica (1875), Ivan (1877), Aleksandar (1880) in Milan 1882.

Ivan Plesnicar and Jelena Zboril had the following descendants: Dragutin (1870), Saveta (1873), Milica (1875), Ivan (1877), Aleksandar (1880) and Milan 1882.

Ivan Plesnicar y Jelena Zboril tuvieron los siguientes descendientes: Dragutin (1870), Saveta (1873), Milica (1875), Ivan (1877), Aleksandar (1880) y Milán 1882.

                       

        

Plesničar Milan, Aleksandar, Milica in Saveta. Beograd 1900 / cadet of the military academy with sisters / cadete de la academia militar

Plesničar Milan in Aleksandar, pitomca vojaške akademije s sestrama Milico in Saveto v Beogradu 8. marca leta 1900.

English

Plesnicar Milan and Aleksandar, a cadet of the military academy with sisters Milica and Saveta in Belgrade on March 8, 1900.

Español

Plesnicar Milan, Aleksandar, Milica y Saveta. Belgrado 1900.

Plesnicar Milan y Aleksandar, cadete de la academia militar con las hermanas Milica y Saveta en Belgrado el 8 de marzo de 1900.

Aleksandar Plesničar 1880-1915, major srbske vojske / el Mayor / Mayor

Aleksandar Plesničar 1880-1915

Sin Ivana Plesničarja in Jelene Sboril.

Son of Ivan Plesničar and Jelena Sboril.

Hijo de Ivan Plesnicar y Jelena Sboril. 

Pred začetkom 1. svetovne vojne se je majorju Aleksandru Plesničarju odpirala bleščeča častniška kariera, kar se vidi tudi po številu odlikovanj. Zanimivost te fotografije pa je v tem, da je bil Aleksander nosilec tudi visokega bolgarskega odlikovanja za vojne zasluge; nekaj mesecev zatem, leta 1915, je s celotnim bataljonom padel v boju z Bolgari, pravzaprav so ga umorili kot ranjenca. Posmrtno je bil odlikovan s Karađorđevo zvezdo z meči IV. Stopnje.

English / Aleksandar Plesnicar 1880-1915

Before the beginning of the First World War, Major Aleksandar Plesničar had a brilliant career as an officer, which can also be seen in the number of decorations. The interesting thing about this photo, however, is that Alexander was also the holder of a high Bulgarian decoration for military merit; a few months later, in 1915, he fell with the whole battalion in battle with the Bulgarians, in fact he was murdered as a wounded man. He was posthumously awarded the Star of Karadjordj with Swords IV. Rates.

Español / Aleksandar Plesnicar 1880-1915

Antes del comienzo de la Primera Guerra Mundial, el Mayor Aleksandar Plesnicar tuvo una brillante carrera como oficial, que también se puede ver en la cantidad de condecoraciones. Sin embargo, lo interesante de esta foto es que Alejandro también poseía una alta condecoración búlgara por mérito militar; unos meses después, en 1915, cayó con todo el batallón en batalla con los búlgaros, de hecho fue asesinado como herido. Fue galardonado póstumamente con la Estrella de Karadjordj con Swords IV. Tarifas.

Aleksandar Plesničar, pehotni major, 1914 v Nišu.

Aleksandar Plesnicar, infantry major, 1914 in Niš.

Aleksandar Plesnicar, mayor de infantería, 1914 en Niš.

Brata Aleksandar in Milan Plesničar, leta 1912 v Kragujevcu.

Brothers Aleksandar and Milan Plesnicar, in 1912 in Kragujevac.

Hermanos Aleksandar y Milan Plesnicar, en 1912 en Kragujevac.

Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (II) Vojaški zdravnik avstro-ogrske in srbske vojske. sanitetni poročnik/medical lieutenant/teniente médico

Ivan Plesničar 1841 - 1908 (II) 

Ivan Plesničar, sanitetni poročnik srbske vojske s svojo družino, 1878 v Kragujevcu.

Ivan Plesnicar, medical lieutenant of the Serbian army with his family, 1878 in Kragujevac.

Ivan Plesnicar, teniente médico del ejército serbio con su familia, 1878 en Kragujevac.

Leta 1870 se je zdravnik in sanitetni podporočnik Ivan Plesničar poročil z Jeleno Sboril, Slovakinjo, katere družina je živela v Pančevu. Imela sta šest otrok: Dragutina (1870), Saveto (1873), Milico (1875), Ivana (1877), Aleksandra (1880) in Milana (1882), od katerih sta zadnja dva postala častnik srbske vojske. Starejši sin Aleksandar (ob očetu), major, mlajši Milan (na fotografiji v naročju matere) pa je kot podpolkovnik 1918 prestopil v vojsko Kraljevine Jugoslavije in nazadnje postal tudi divizijski general.

Fotografija verjetno izvira iz leta 1878, ko se je Ivan Plesničar demobiliziral.

Namreč leto poprej (1877) je Plesničar dobil čin poročnika in odlikovanje, zatem pa je zapustil vojsko in postal upravnik civilne bolnišnice v Kragujevcu, kjer je sicer živel s svojo številno družino. Umrl je leta 1908 in je v Kragujevcu tudi pokopan.

English / Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (II)

In 1870, the doctor and medical assistant Ivan Plesničar married Jelena Sboril, a Slovak woman whose family lived in Pančevo. They had six children: Dragutin (1870), Saveta (1873), Milica (1875), Ivan (1877), Aleksandar (1880) and Milan (1882), the last two of whom became officers in the Serbian army. The eldest son Aleksandar (next to his father), a major, and the younger Milan (pictured in his mother's arms) joined the army of the Kingdom of Yugoslavia in 1918 as a lieutenant colonel and finally became a divisional general.

The photograph probably dates from 1878, when Ivan Plesničar was demobilized.

Namely, the year before (1877) Plesnicar received the rank of lieutenant and decoration, but then he left the army and became the manager of the civil hospital in Kragujevac, where he lived with his large family. He died in 1908 and is also buried in Kragujevac.

Español / Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (II)

En 1870, el médico y asistente médico Ivan Plesnicar se casó con Jelena Sboril, una mujer eslovaca cuya familia vivía en Pančevo. Tuvieron seis hijos: Dragutin (1870), Saveta (1873), Milica (1875), Ivan (1877), Aleksandar (1880) y Milán (1882), los dos últimos de los cuales se convirtieron en oficiales del ejército serbio. El hijo mayor Aleksandar (junto a su padre), mayor, y el joven Milan (en la foto en brazos de su madre) se unieron al ejército del Reino de Yugoslavia en 1918 como teniente coronel y finalmente se convirtió en general de división.

La fotografía probablemente data de 1878, cuando Ivan Plesnicar fue desmovilizado.

Es decir, el año anterior (1877) Plesnicar recibió el grado de teniente y condecoración, pero luego dejó el ejército y se convirtió en el director del hospital civil de Kragujevac, donde vivía con su numerosa familia. Murió en 1908 y también está enterrado en Kragujevac.

Ivan in Jelena leta 1874 v Kragujevcu.

Ivan and Jelena in 1874 in Kragujevac.

Ivan y Jelena en 1874 en Kragujevac.

Družina Plesničar leta 1885 v Kragujevcu.

The Plesničar family in 1885 in Kragujevac.

La familia Plesnicar en 1885 en Kragujevac.

Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (I) Vojaški zdravnik avstro-ogrske in srbske vojske. sanitetni poročnik/medical lieutenant/teniente médico

Ivan Plesničar 1841 - 1908 (I)

Ivan Plesničar, sanitetni poročnik srbske vojske, 1878 ob demobilizaciji v Kragujevcu.

Ivan Plesnicar, medical lieutenant of the Serbian army, 1878 during demobilization in Kragujevac.

Ivan Plesničar, teniente médico del ejército serbio, 1878 durante la desmovilización en Kragujevac.

Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (I)

Vojaški zdravnik avstro-ogrske, zatem pa srbske vojske.

V Ljubljani je končal 4 razrede osnovne šole in 6 razredov gimnazije, zatem pa v Gradcu še vojaško sanitetno šolo in postal magister kirurgije in porodničarstva. Do leta 1866 je kot nižji vojaški zdravnik služboval v 3. obmejnem polku avstrijske vojske in nazadnje sodeloval v prusko-avstrijski vojni v Italiji (priključila se je Prusiji) ter si prislužil avstrijsko vojaško medaljo za prizadevno službo. Leta 1867 je kot prostovoljec pristopil v sanitetno službo srbske vojske, ker se ni hotel podrejati Madžarom. Sodeloval je v srbsko-turški vojni 1876 – 1878 in opravljal dolžnost načelnika sanitete v brigadi in upravnika vojaške bolnišnice v Studenici. Bil je odlikovan s srebrno medaljo za prizadevno službo in pogum. Leta 1877 je bil povišan v sanitetnega poročnika in si prislužil odlične službene ocene.

English / Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (I)

A military doctor of the Austro-Hungarian and then the Serbian army

He finished 4 grades of primary school and 6 grades of grammar school in Ljubljana, then a military medical school in Graz and became a master of surgery and obstetrics. By 1866 it was like a lower military the doctor served in the 3rd Border Regiment of the Austrian Army and most recently took part in the Prussian-Austrian War in Italy (it joined Prussia) and earned an Austrian military medal for diligent service. In 1867, as a volunteer, he joined the medical service of the Serbian army because he did not want to submit to the Hungarians. He took part in the Serbo-Turkish War of 1876 - 1878 and served as chief of ambulance in the brigade and manager of the military hospital in Studenica. He was awarded a silver medal for diligent service and courage. In 1877 he was promoted to medical lieutenant and earned excellent service marks.

Español / Ivan Plesnicar 1841 - 1908 (I)

Un médico militar del ejército austrohúngaro y luego del ejército serbio.

Terminó 4 grados de la escuela primaria y 6 grados de la escuela primaria en Ljubljana, luego una escuela de medicina militar en Graz y se convirtió en un maestro en cirugía y obstetricia. En 1866 era como un ejército inferior el médico sirvió en el 3er Regimiento Fronterizo del Ejército Austriaco y más recientemente participó en la Guerra Prusiano-Austriaca en Italia (se unió a Prusia) y ganó una medalla militar austriaca por su servicio diligente. En 1867, se incorporó al servicio médico del ejército serbio como voluntario porque no quería someterse a los húngaros. Participó en la guerra serbo-turca de 1876 - 1878 y se desempeñó como jefe de ambulancia en la brigada y gerente del hospital militar en Studenica. Fue galardonado con una medalla de plata por su servicio diligente y valentía. En 1877 fue ascendido a teniente médico y obtuvo excelentes marcas de servicio.