Milan Plesničar 1882-1969 (II) general Jugoslovanske vojske / Division General

Milan Plesničar 1882-1969 (II) 

V aprilski 2. svetovni vojni 1941 je bil general Plesničar ujet kot pomočnik poveljnika 5. armadnega območja in odveden v nemško ujetništvo.

In April 2, World War II, General Plesnicar was captured as an assistant commander of the 5th Army District and taken prisoner by the Germans.

El 2 de abril de la Segunda Guerra Mundial, el general Plesnicar fue capturado como subcomandante del 5º Distrito del Ejército y hecho prisionero por los alemanes.

V svoji kratki biografiji, ki jo je zapisal leta 1967 je končal tako:

April 1941: Sem pomočnik komandanta Pete armadne oblasti s činom Divizijskega generala. Iz Niša premeščen v Rogatico v Bosni. Sramota, ujetništvo, taborišče v Nemčiji, brezupnost, potrtost, razočaranje, nesreča in starost.

Zapustil je dnevnik od 1.aprila 1941, ko je odhajal iz Beograda ob slovesu na postaji. Takrat se je družina videla zadnjič. Svojo ženo Maro je videl potem samo še enkrat na kratko, ko so jih peljali skozi Beograd v taborišče. 

Po končani 2. svetovni vojni je bila pred zaporniki težka odločitev, se vrniti v državo v kateri se je vse spremenilo ali ostati v tujini. Katerakoli od dveh odločitev je bila težka, vendar se je bilo potrebno odločiti. General Milan Plesničar je ostal v Nemčiji.

Ko je z odločbo novih jugoslovanskih oblasti izgubil jugoslovansko državljanstvo se ni odločil, da bi postal državljan katere druge države. Do konca življenja je ostal apatrid, oseba brez državljanstva.

V družini je veljal kot glavni razlog za to sramovanje, zaradi izgubljene vojne in ozemlja. Milan ni nikoli več na sebe obesil nobenega od mnogih odlikovanj, ki jih je imel in tudi ni želel, da mu jih prinesejo. Do osemdesetih let prejšnjega stoletja so samevala v kleti. Šlo je za oficirsko čast, ki jo je brezpogojno spoštoval.

English / Milan Plesnicar 1882-1969 (II)

In his short biography, written in 1967, he concluded:

April 1941: Assistant Commander of the Fifth Army Authority with the rank of Divisional General. Moved from Nis to Rogatica in Bosnia. Shame, captivity, camp in Germany, hopelessness, depression, disappointment, misfortune and old age.

He left the diary on April 1, 1941, when he was leaving Belgrade for a farewell at the station. That was the last time the family saw each other. He then saw his wife Mara only briefly again when they were taken through Belgrade to the camp.

After the end of World War II, the prisoners had a difficult decision to return to a country where everything had changed or to stay abroad. Either of the two decisions was difficult, but a decision had to be made. General Milan Plesnicar remained in Germany.

When he lost his Yugoslav citizenship by a decision of the new Yugoslav authorities, he did not decide to become a citizen of any other country. He remained stateless for the rest of his life, a stateless person.

In the family, he was considered the main reason for this shame, due to the lost war and territory. Milan never hung any of the many decorations he had on himself again, nor did he want them to be brought to him. Until the 1980s, they were alone in the basement. It was an officer's honor that he unconditionally respected.

Español / Milan Plesnicar 1882-1969 (II)

En su breve biografía, escrita en 1967, concluyó:

Abril de 1941: Subcomandante de la Quinta Autoridad del Ejército con el rango de General de División. Se mudó de Nis a Rogatica en Bosnia. Vergüenza, cautiverio, campamento en Alemania, desesperanza, depresión, desilusión, desgracia y vejez.

Dejó el diario el 1 de abril de 1941, cuando salía de Belgrado para despedirse en la estación. Esa fue la última vez que la familia se vio. Luego volvió a ver a su esposa Mara sólo brevemente cuando los llevaron al campamento a través de Belgrado.

Tras el final de la Segunda Guerra Mundial, los prisioneros tuvieron la difícil decisión de regresar a un país donde todo había cambiado o quedarse en el extranjero. Cualquiera de las dos decisiones fue difícil, pero había que tomar una decisión. El general Milan Plesnicar permaneció en Alemania.

Cuando perdió su ciudadanía yugoslava por decisión de las nuevas autoridades yugoslavas, no decidió convertirse en ciudadano de ningún otro país. Permaneció apátrida por el resto de su vida, un apátrida.

En la familia, se le consideraba el principal motivo de esta vergüenza, debido a la guerra y el territorio perdidos. Milan nunca volvió a colgar ninguno de los muchos adornos que tenía, ni quería que se los trajeran. Hasta la década de 1980, estaban solos en el sótano. Era un honor de oficial que respetaba incondicionalmente.

Milan Plesničar 1882-1969 (I) general Jugoslovanske vojske / Division General

Milan Plesničar 1882-1969 (I) 

Milan Plesničar se je leta 1912 poročil z Maro Čeh, Slovakinjo, hčerko upravnika rudnika »Podvis« pri Knjaževcu.

In 1912, Milan Plesnicar married with Mara Ceh, a Slovak woman, the daughter of the manager of the Podvis mine near Knjaževac.

En 1912, Milan Plesnicar se casó con Mara Ceh, una mujer eslovaca, hija del gerente de la mina Podvis cerca de Knjaževac.

 

V zakonu sta imela četvero otrok, od katerih je sin Aleksandar umrl 1923 že kmalu po rojstvu. 

They were married with four children, of whom their son Alexander died in 1923 shortly after birth.

La pareja tuvo cuatro hijos, de los cuales su hijo Alexander murió en 1923 poco después del nacimiento.

 

Sin Ivan (1915-1964) je bil mornariški častnik, po nemški okupaciji pa je kot poročnik fregate in poveljnik podmornice »Smeli« prestopil na zavezniško stran. 

His son Ivan (1915-1964) was a naval officer, and after the German occupation, as a lieutenant of the frigate and commander of the submarine "Smeli", he joined the Allied side.

Su hijo Iván (1915-1964) era un oficial naval, y después de la ocupación alemana, como teniente de la fragata y comandante del submarino "Smeli", se unió al bando aliado.

Pozneje je Ivan delal na tujih ladjah trgovske mornarice in 1964 umrl kot pilot luke Casablanca, pokopan je v Beogradu. Sin Dragutin je bil rojen 1921, umrl pa je 1943 v Beogradu zaradi tuberkoloze. Hčerka Olivera, rojena 1925, se je poročila s Svetozarjem Pešićem, advokatom iz Beograda. Njun sin Milan Pešić, ki živi v Milanu (Italija), pa je izjavil, da rodbina izvira iz slovenske Istre, kakor tudi to, da se je njegov stari oče Milan opredeljeval kot Jugoslovan – Srb. V osebnem kartonu VKJ je zapisano samo Jugoslovan, pripadnik vzhodne pravoslavne vere.

English Ivan later worked on foreign merchant navy ships and died in 1964 as a pilot of the port of Casablanca, buried in Belgrade. Son Dragutin was born in 1921 and died in 1943 in Belgrade due to tuberculosis. Oliver's daughter, born in 1925, married Svetozar Pešić, a lawyer from Belgrade. Their son Milan Pešić, who lives in Milan (Italy), stated that the family originates from Slovenian Istria, as well as that his grandfather Milan identified himself as a Yugoslav - a Serb. Only a Yugoslav, a member of the Eastern Orthodox faith, is written in the VKJ's personal file.

Español Ivan Posteriormente trabajó en buques de la marina mercante extranjera y murió en 1964 como piloto del puerto de Casablanca, enterrado en Belgrado. Son Dragutin nació en 1921 y murió en 1943 en Belgrado debido a la tuberculosis. La hija de Oliver, nacida en 1925, se casó con Svetozar Pešić, un abogado de Belgrado. Su hijo Milan Pešić, que vive en Milán (Italia), afirmó que la familia es originaria de la Istria eslovena, así como que su abuelo Milan se identificó como yugoslavo, serbio. Sólo un yugoslavo, miembro de la fe ortodoxa oriental, está escrito en el archivo personal del VKJ.

Slavnostna uniforma divizijskega generala Milana Plesničarja z odlikovanji  (zasebni arhiv M. Pešića, Milano, 2005).

Formal uniform of divisional general Milan Plesnicar with decorations (private archive of M. Pesic, Milan, 2005).

Uniforme de gala del general de división Milan Plesnicar con condecoraciones (archivo privado de M. Pesic, Milán, 2005).

Prejel je več srbskih, jugoslovanskih in tujih vojaških odlikovanj, in sicer: zlato spominsko medaljo kralja Srbije Petra I. Karađorđevića (1904), zlato medaljo za vojaške vrline (1910), zlato medaljo Miloša Obilića za pogum (1913), red Karađorđeve zvezde z meči IV. stopnje (1914), ruski red sv. Ane z meči III. stopnje (1916), red belega orla z meči IV. stopnje (1928), red jugoslovanske krone III. stopnje (1929), bolgarski red sv. Aleksandra (1933), red jugoslovanske krone II. stopnje (1936), spomenico za vojne 1912–1913, albansko spomenico (1915) in spomenico za prvo svetovno vojno 1914–1918.

Na fotografiji manjkata ruski (zlati) red sv. Ane z meči III. stopnje in srebrna značka vojne akademije srbske vojske, ki ju je družina prodala med okupacijo, da so lahko preživeli.

 

English / He received several Serbian, Yugoslav and foreign military decorations, namely: the gold medal of King Peter I Karadjordjevic of Serbia (1904), the gold medal for military virtues (1910), the gold medal of Milos Obilic for courage (1913), the Order of Karadjordj's Star with swords IV. degree (1914), the Russian Order of St. Anne with Swords III. degree (1916), Order of the White Eagle with Swords IV. degree (1928), Order of the Yugoslav Crown III. degree (1929), the Bulgarian Order of St. Alexander (1933), Order of the Yugoslav Crown II. degrees (1936), a memorial for the wars of 1912–1913, an Albanian monument (1915) and a memorial for the First World War 1914–1918.

The photo lacks the Russian (golden) order of St. Anne with Swords III. degrees and a silver badge of the Serbian Army War Academy, which the family sold during the occupation so they could survive.

 

Español  / Recibió varias condecoraciones militares serbias, yugoslavas y extranjeras, a saber: la medalla de oro del rey Peter I Karadjordjevic de Serbia (1904), la medalla de oro a las virtudes militares (1910), la medalla de oro de Milos Obilic al coraje (1913), la Orden de la Estrella de Karadjordj con espadas IV. grado (1914), la Orden rusa de St. Anne con espadas III. grado (1916), Orden del Águila Blanca con Espadas IV. grado (1928), Orden de la Corona Yugoslava III. grado (1929), la Orden Búlgara de St. Alexander (1933), Orden de la Corona Yugoslava II. grados (1936), un monumento a las guerras de 1912-1913, un monumento albanés (1915) y un monumento a la Primera Guerra Mundial 1914-1918.

La foto carece de la orden rusa (dorada) de St. Anne con espadas III. grados y una insignia de plata de la Academia de Guerra del Ejército de Serbia, que la familia vendió durante la ocupación para poder sobrevivir.